| |
Συνέχεια κράξιμο τρέχεις στο δρόμο
φωνές που σβήνουν πας σέρνοντας
αγγίζεις τον δίπλα σου δεν σου μιλάει
σε είχε δει και σε ξέχασε
ρωτούσες συνέχεια δεν είχαν απαντήσεις
όλοι σου λέγανε ποτέ μην μιλήσεις
ερχόντουσαν δίπλα σου με σκυμένο κεφάλι
άλλοι σε πείραζαν και γέλαγες πάλι
φοβήθηκαν αρκετοί την μέρα εκείνη
αν είχαν τσίπα ανθρώπινη και ντομπροσίνη
ψάχναν συνέχεια κάτι σε σένα δεν ήξεραν
τίποτα συζήταγαν για σένα
τι ρόλο βαράγαμε όλοι αυτοί που κάποτε
λέγαν κανείς σε κλουβί
αρχίζαν να δείχνουν παιδιά απο σπίτι
ζηλεύαν σίγουρα το γέλιο του παιδιού
αγρίμια πολλά σε κάθε πλατεία
καμία ομορφιά μεσ΄τα βιβλία
το μόνο που φτιάξαν αντράκια με πλάτες
τυφλούς υπνοβάτες τσιράκια του κράτους
με μπίζνα χοντροί εργάτες νεκροί
άλλος με φτερά πετούσε μακριά άλλος
τα έβλεπε και πάλι τσιμουδιά
κόκκινοι μπλέ πράσινοι κίτρινοι σπίτι μετά ή έξω για καφέ
φόβος οργής πλιγωμένης σφαγής
περήφανα νιάτα ντόπας σκληρής
περισσότεροι τώρα ακούσαν τα παιδιά τους
έξω στους δρόμους και στην γειτονιά τους
ταράξαν τα νερά του κάθε σκυμένου
αποφασισμένου για τρελές αλλαγές
ταμεία πιο άδεια ριάλιτι σόου
και άλλη φανάρια με μαύρα σφουγγάρια
διψόντας λιγάκι γουλιά στο παγκάκι
και άλλη φιλόξενη με κλωτσιές
σκυλιά λυσσασμένα τουρίστες και
πρόσφυγες μες στις στοές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
