| |
Είναι γλυκό μα στάζει πικρά
και έχει στα χείλι του αλμυρά
είναι από μέταλλο και βάμμα
σταγόνες αίματος και κλάμα
είναι μυαλό πιο χορτασμένο
από ένα λύκο αγριεμένο
είναι δεν είναι μην το ψάχνεις
αν το αγκιξεις θα τρομάξεις!
.....................................................................
Και έκαψα το μελάνι
τα χέρια μου χαράμισα
αφού ποτέ δεν μπόρεσα
να γίνω ποιητής
και έκοψα τα σύννεφα
στα χέρια μου τα κράτησα
για τη ήθελα δικιά μου την βροχή
.............................................................................................
Η καρδιά μου η μπερδεμένη δρόμο βρίσκει
μα δεν τρέχει ,πάει πάσο περιμένει
μόνη μένη και επιμένει
χαλινάρια πέταλα ,δυο κορμιά ανέραστα
σήμερα σου γέλασα μα δεν σε ξεπέρασα!
...................................................................................................................
Σύνορα δεν γνώρισα πατρίδα
ήτανε χαμένη η δική μου Ατλαντίδα
γεννημένη από τα αστερία μετανάστης
μου φυλάει ο ουρανός ένα κρεβάτι
...........................................................................................................................................
Νύχτες λευκές εικόνες μαύρες
κορμί ένοχες ακόμα θυμάμαι
δρόμοι αδειανή πρόσωπα λάβα
κι απ την αρχή συρμάτινα αγκάθια
διάλειμμα χαράς μάσκα ειρωνείας
νύχτα παγωμένη άδικη ιστορία
....................................................................................................................................................................
Όλα γύρο μου παγώνουν κρυσταλλώνουν
και τα μάτια που αγαπούσα με προδονουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
