| |
Κατευθύνθηκε αργά και διστακτικά, κι όμως κάθε βήμα της ήταν ελαφρύ, σαν απαλό άγγιγμα. Τα μαύρα μαλλιά της, ατελείωτοι χιτώνες, κάλυπταν τα μαργαριταρένια της.
Σήκωσε το κεφάλι.
Μια νύμφη...
Τ δάκρυά της έλιωναν σιγά σιγά του παραδείσου το χιόνι...
Οι πρώτες σταγόνες κύλησαν σα ρυάκια και συντάραξαν τις μικρές λίμνες..
Ο πόνος της ξάφνιασε τους πρωτόπλαστους στον κήπο της Εδέμ.
Κάθισαν εκεί,δίπλα της, αμίλητοι, να συμπάσχουν στο θρήνο.
Γύρισαν και την κοίταξαν.
Το όμορφο πλάσμα φώτισε τις καρδιές τους.
Εκείνο το βράδυ...,
όλος ο πόνος της άγγιξε τους αιθέρες,
απελευθερώθηκε στους ουρανούς.
Κοινή θνητή εγώ, πώς θα μπορούσα να μην την αγαπήσω?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
