Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132743 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Παύλος
 
Την τελευταία φορά που τον είδα
ήτανε κομμάτια.
Σε μια θάλασσα να ταξιδεύει.
Τον ρώτησα
Γιατί πέθανες ρε Παύλο;
Με κοίταξε καρφί στα μάτια.
Χαμογέλασε.
Και ψιθύρισε
Μου αρέσει το ταξίδι…
Να με πάει να με πάει και
πουθενά να μην κατεβαίνω…
Καταλαβαίνεις;
Την τελευταία φορά που τον είδα
πάλι ταξίδευε.
Πάλι χωρίς λεφτά.
Όλο κι όλο ένα εισιτήριο
περιουσία.
Άσπρο ήτανε θυμάμαι.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Αγνή
15-06-2010 @ 14:04
κομμάτια σε μιά θάλασσα
ανθρώπων
ονείρων
αγαπημένων χεριών
.....
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
16-06-2010 @ 00:08
Κάποτε...αν δε τα παρατήσεις ....θα φτάσεις το μισό του και εγώ θα καμαρώνω που είμαι φίλος σου.
Το πιστεύω
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
16-06-2010 @ 00:37
Άντε,να γράψω και μία μικρή έκθεση.
Θα έλεγα οτι ο Παύλος δενήταν εραστής τέτοιων ταξιδιών.
Άλλοι τα αγάπησαν περισσότερο.
Ήταν μάλλον ένας φανατικός οπαδός της ζωής.
Θαυμαστής της και καθόλου αρνητής της.
Μα όπως την είχε ονειρευτεί γιατί ξενέρωνε φρικτά με αυτό που ζούσε.
Το θαύμα λοιπόν στη δημιουργία σου Πέτρο είναι ότι με έκανες να πιστέψω ότι όντως τον συνάντησες και στα είπε
ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ
16-06-2010 @ 06:08
άσπρο ήτανε, θυμάμαι

αυτή σου η κουβέντα το κάνει
να φαίνεται τόσο αληθινό
όπως λέει και ο Γιάννης

αν μη τι άλλο, εξαιρετικό
και πολύ πολύ ιδιαίτερο

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο