Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132743 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 νεκρά παιδιά
 
Σφράγισαν τα παράθυρα...
έντυσαν την πόρτα με μουσαμά...
μαύρο κι αδιάφανο...
έτριψαν με γυαλόχαρτο το φως...
βαθειά ως τον πυθμένα του...
εγκυμονούσαν σκιές στα σπλάχνα τους...
γέννησαν στο σκοτάδι που προ-κάλεσαν...
νεκρά παιδιά...
βουβές υπάρξεις...
στα ερείπια του ουρανού...
στις συστολές μιας απάτης...
Βούλιαξε ο δρόμος κάτω απ' τα πόδια τους...
μονοπάτια ορφανά χωρίς διαβάσεις...
την βλέπεις...
μαυροφορεμένη η αγάπη...
σταυροκοπιέται για ότι δεν υπάρχει...
δεν έχω φωνή...
αδυνατώ να της φωνάξω...
ούτε ένα χάδι δεν μπορώ...
στα ρυτιδιασμένα μάγουλα να της χαράξω...
μονάχα ένα δάκρυ μπορώ να κυλήσω...
μονάχα μ' ένα δάκρυ να την φθάσω...
απλά να της θυμίσω πως υπάρχω...
Ψυχή μου...
***
Στέλιος Κ.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 1
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...
 
ΚαΤερίνη
08-07-2010 @ 05:32
Ο κάθε αναγνώστης ερμηνεύει σύμφωνα με τα δικά του βιώματα τα λόγια του ποιήματος. Αν συμπέσουν τα συναισθήματα με αυτά του ποιητή, είναι το ιδανικό. ::smile.::
Σ’ αυτό το ποίημα εγώ ένοιωσα κάτι παρόμοιο μ' αυτό:

http://www.youtube.com/watch?v=pzoB8GzBLGI

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο