| |
Σ' εσένα φίλε αγνωστε
που θες μαζι να μοιραστούμε την ιστορια
αγνωστος μεσα σε αγνώστους τριγυρίζεις
και αγνοείς τόσες ψυχές
τυφλός μες την βροχή
τι και αν μου λες οτι ο παραδεισος υπάρχει
ξέρεις αλήθεια να μου πεις ποιος ήλιος σβήνει
οταν ακους μια φωνή καταραμένη απο τον αδη
ποιος σου είπε οτι με λένε ποιητή
κι οτι με ρίμες ξεγελώ τον εαυτό μου
εχω πετάξει προ πολλού λευκή πετσέτα
κι αν είναι η πένα μου μικρη μικρά και τα ονειρά μου
αχ αγνωστε φίλε η διαδρομή μου απο το χθές
μες τους καπνούς των λέξεων
που δεν θυμίζουν τίποτα περισσότερο απο άχρωμες εικόνες
μα ένα μονάχα θα σου πω
δράμα δεν είναι η κωμωδία οταν γελάει η κλαίει ο ηθοποιός
αλλά οι ακροατές της αίθουσας..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
