|
απο μικρο μου μαθαιναν
πως να τα κονομησω
κανεις δεν μουπε ομορφα
στη πλαση πως να ζησω
αργα το ανακαλυψα
που παει το πουλμανακι
τη λογικη παρατησα
στη τρελλα το μπαλακι
και νασου τοτε η εμπνευση
και τις στιγμες αρπαζω
τις στιβω ολες τους μια μια
κι αποσταγμα μου βγαζω
τον κοσμο τωρα βλεπω αλοιως
βαζω τις πινελιες ου
φλας-μπακ στις μαλακιες μου
στις ανασφαλειες μου
εμπενυσης ορμητηριο
ειν η παραφροσυνη
η λογικη ΄ναι κατεργο
ζωη σε σκοτοδυνη
χωρις μεγαλα πραγματα
χωρις μεγαλα λαθη
ψυχη και σωμα μενουνε
στο χρονο κατακαθι....
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|