Ένοιωσα . . .ένοιωσα κι εγώ για μια φορά
για μια φαρμακωμένη φορά
τι στο πετσί σου είναι ν’ ακουμπάει, όχι λεπίδα ή λουρί
όχι της φλόγας η γυμνή ματιά
ή της ψυχρής τους κόχης το φιλί
μα να
μονάχα αυτό το ρίγος που μέσα στο σκοτάδι
κερνάει της ξένης ανάσας η αηδία . . .
κι όταν μετά
που οι πονεμένοι ίσκιοι στα ντουβάρια
σέρνονται
παραμερίζουν
σαν έρπει μπρος τους
ένα ματωμένο τελείωμα
ένα υποκείμενο της μιας αίσθησης
μόνο μιας ακοής ανάπηρης
ίσα για να μάσει τους ήχους
απ’ την εκκόλαψη μιας αυγής ανύποπτης . . .
ένα ματωμένο τελείωμα
ένα υποκείμενο της μιας αίσθησης
μόνο μιας ακοής ανάπηρης
ίσα για να μάσει τους ήχους
απ’ την εκκόλαψη μιας αυγής ανύποπτης . . .
ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΜΕ ΑΓΚΙΞΕ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ !!!