| |
Δεν ξέχασα...
τις νύχτες...
ζωγράφιζαν τα όνειρά μου τα χείλη σου...
τα δάχτυλα ανακάτευαν τα μαλλιά σου...
πλέκονταν τα δάχτυλα...
...φώλιαζαν σαν πουλιά...
στα ψυχρά σεντόνια...
αναστατώνοντας της αίσθησης τον πόθο...
έτσι σε ένοιωθα...
κοντά μου...
Τρελό ξενύχτη...
με φώναζε ο Μορφέας...
κι εγώ...
δεν άκουγα...
μοίραζα σύμφωνα για Σένα...
ακροβατώντας μέσα σου...
χωρίς γάντζους...
χωρίς ιμάντες...
μην χαράξω τους ιστούς σου...
κι ας κυλώ...
στο θεόρατο χάσμα της χαράδρας...
που θέριευαι σαν αγρίμι...
ζωγραφίζω...
κόκκινα τριαντάφυλλα...
βάφω τα σύννεφα με έρωτα...
για Σένα...
Ψυχή μου...
Αετός δυνατός...
να κρύψω της μορφής σου το "όραμα"...
μην ζηλέψει η Ανατολή...
και χάσω τον παράδεισο...
Ψυχή μου...
δεν ξέχασα...
καρφωμένα έχω τα όνειρα...
στο οροπέδιο της μνήμης...
καρτερώντας τα ένα ένα...
στις παρουσίας σου το χάραμα...
στ' ανάγλυφα στήθη σου να φωλιάσω...
επαναστάσεις και λάβαρα...
στο κάστρο της ηδονής...
να επιτάξω...
για Σένα...
για Μένα...
Ψυχή μου...
Εσύ...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
