Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ανακοινωθέν
 
Είχα πάει κι εγώ τελικά.
Δε γινόταν αλλιώς.
Βρισκόμουν ανάμεσα σε χιλιάδες
ανθρώπους.
Κάποιος μας οδηγούσε.
Πρώτη φορά που τον έβλεπα
μα τον ξεχώρισα
από το πορφυρό στα χέρια.
Εμείς ακολουθούσαμε.
Είχα μια ζωή στα χέρια μου.
Είχε τη ζωή μου στα χέρια του.
Και σιγά σιγά όλο και της έβγαζε
τις φωνητικές χορδές
και περνούσε καλώδια
και ηχεία στο φουλ
να διακηρύσσουν την δημοκρατία
του.
Ποδοπατήθηκα μαζί με τους άλλους.
Ποδοπατήθηκα
κι ούτε που μίλησα.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ
18-06-2010 @ 06:22
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΛΑΧΕΣΙΣ
18-06-2010 @ 07:37
η ζωή που είχες στα χέρια σου...
oneiropola
18-06-2010 @ 11:12
και ηχεία στο φουλ
να διακηρύσσουν την δημοκρατία
του.
Ποδοπατήθηκα μαζί με τους άλλους.
Ποδοπατήθηκα
κι ούτε που μίλησα.

::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
arpistre
18-06-2010 @ 13:23
οι τρεις τελευταίοι στίχοι σου..
dante537
20-06-2010 @ 04:23
πάντα αυτό παθαίνουν οι δίκαιοι, ποδοπατούνται από τους άδικους επειδή είναι οι περισσότεροι. οι 300 ενάντια τον εκατομύριων. όσο δυνατότεροι και να ναι, το νούμερο το μεγαλύτερο υπερνικά και καταβροχθίζει.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο