ένας χωρισμός που κράτησε μονάχα λίγες ώρες, αλλά ήταν αρκετές για να με κάνει να καταλάβω πως δεν ζω μακρυά σου "ζουμπούλι" μου... σε ευχαριστώ που μπήκες στη ζωή μου...
τριγύρω σκοτάδι
καμιά συντροφιά
ο κρύος αέρας
τώρα πονά
σκιές στη καρδιά μου
φωλιάζουν βαθιά
και όλα τριγύρω
Τα νιώθω γυμνά
μα ένα αστέρι
Κοιτάζω ψηλά
για σένα μιλάει
και αυτή τη βραδιά
η σκέψη αμέσως
κοντά σου γυρνά
και τότε τα μάτια
δακρύζουν ξανά
