| |
Με ένα ψήγμα λογικής - αυτό απέμεινε - σε τροχιά ελλειπτική τώρα βαδίζω .. τούτο κατάφερε να αντέξει την απόρριψη που πλέον άρχισα δειλά να συνηθίζω .. Με προστάζει να συνθλίψω την αβάσταχτη του εγώ μου απαξίωση , μα τη μοίρα μου εγώ δεν την ορίζω..
Μέσ'τη λίμνη που σχημάτισε το αίμα μου κολυμπάει η ψυχή μου μεθυσμένη –κι άλλοτε πάλι- λαβωμένες υποσχέσεις και ευχές γρατζουνάει και πληγώνει μανιασμένη .. προσπαθεί να καταλάβει, με αισθήσεις μουδιασμένες , τι αξίζει τελικά για να προσμένει..
Είναι η θλίψη μου βουβή και αναλλοίωτη σαν σημάδι από θυμό ξεθωριασμένο,.. και με ακρίβεια φονική με κατευθύνει σε ένα δρόμο που’χα σκόπιμα κρυμμένο - από φόβο πως εκεί θα καταλήξω - ..τι ανόητα αφελής όμως υπήρξα..αυτό το δρόμο μόνη ανέκαθεν διαβαίνω..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
