| |
| | Το Ποτάμι της Γνώσης |  | | | Γραμμένο πριν δυο χρόνια, με αφορμή ένα διαγωνισμό του Υπ. Παιδείας για μαθητές Γυμνασίου. | | |
Ήταν κάποτε τρία αδέλφια: το Τετράγωνο, το Ορθογώνιο και ο Ρόμβος.
Ένα πυκνό Δάσος με άγρια ζώα κι ένα Ποτάμι περνούσε από τη μέση των κτημάτων των τριών αδελφών. Ένα Δάσος κι ένα Ποτάμι που τα διαιρούσε αλλά και τα ένωνε.
Ξαφνικά μια μέρα άρχισε να βρέχει. Έβρεξε τόσο πολύ και για τόσες μέρες που το Ποτάμι φούσκωσε επικίνδυνα. Δεν σας είπα ότι το Ποτάμι το έλεγαν «Γνώση» και το πυκνό Δάσος το έλεγαν «Φόβο». Τελικά το Ποτάμι φούσκωσε τόσο πολύ που έπνιξε το Δάσος και τα άγρια ζώα του, Λύκους της οικογένειας της Κακίας και Αλεπούδες του γένους της Προκατάληψης.
Τα τρία αδέλφια πήραν τις βάρκες του και ξεκίνησαν να βρουν το ένα το άλλο. Τελικά συναντήθηκαν εκεί που άλλοτε ήταν το Δάσος του Φόβου και χαρούμενοι που η ξαφνική πλημμύρα τα είχε φέρει κοντά, αποφάσισαν να μην αφήσουν την ευκαιρία αυτή να πάει χαμένη.
Κάλεσαν τα ξαδέλφια τους, το Τρίγωνο που ήταν γεωργός με εξειδίκευση στην παραγωγή Ελπίδας, τον Κύβο που ήταν μηχανικός γεφυρών Κατανόησης και το Πεντάγωνο που ασχολιόταν με την βιολογική καλλιέργεια της Αυτοεκτίμησης, να φτιάξουν μια καινούργια πολιτεία γύρω από το Ποταμό της Γνώσης.
Αφού κατέληξαν στο βασικό σχέδιο, ζήτησαν βοήθεια και από άλλους τεχνίτες, ώστε το έργο να προχωρήσει γρήγορα. Έτσι οι μηχανικοί έκτισαν φράγματα, να συλλέγουν τις νέες Ιδέες, οι γεωργοί έσπειραν στρέμματα πολλά με Ελπίδες και οι ονειροτρόφοι άφησαν ελεύθερα τα Όνειρα να βοσκήσουν στα λιβάδια της Φαντασίας.
Σιγά-σιγά και καθώς το έργο προχωρούσε, όλο και περισσότερα Σχήματα αλλά και Αριθμοί και Γράμματα της αλφαβήτου και Σημεία Στίξης ήρθαν να εγκατασταθούν στην καινούργια πολιτεία. Στοιχεία διαφορετικά μεταξύ τους, που όμως τα ένωνε η αγάπη τους για το Ποτάμι της Γνώσης.
Η ζωή κυλούσε όμορφα και αρμονικά στην καινούργια πολιτεία. Κάθε πρωί μικρά και μεγάλα Ερωτηματικά έριχναν τα αγκίστρια τους στα νερά του Ποταμού και ψάρευαν ολόχρυσες Απορίες και βαθυκόκκινες Απαντήσεις, ενώ στη λαϊκή αγορά της Μάθησης, υπήρχε πληθώρα φρέσκων Πληροφοριών και ώριμων Ιδεών για όλους, από τα χωράφια που πότιζε το Ποτάμι της Γνώσης.
Τόσος ήταν ο πλούτος των νερών του Ποταμού, που μια μεγάλη πολυεθνική εταιρεία η «Εκμετάλλευση» αποφάσισε να ανοίξει ένα εργοστάσιο αποκλειστικής χρήσης του Ποταμού της Γνώσης και του βυθού του. Όμως, η συγκεκριμένη εταιρεία δεν είχε καθόλου καλή φήμη, αφού ήταν γνωστό σε όλους, ότι έβαζε τόσα συντηρητικά στις Απορίες και τόσα τεχνητά χρώματα στις Απαντήσεις, που η κατανάλωση τους καταντούσε επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία.
Είχε βέβαια την υποστήριξη της κυβέρνησης της Άγνοιας, όποτε τα πράγματα ήταν μάλλον δύσκολα για τους κατοίκους του Ποταμού της Γνώσης, που κινδύνευαν να μείνουν χωρίς το πολύτιμο νερό και την αγνή τροφή που τους παρείχε το Ποτάμι.
Ένα βράδυ τα τρία αδέλφια συναντήθηκαν και αποφάσισαν ότι κάτι έπρεπε κάτι να κάνουν ώστε το Ποτάμι της Γνώσης να μην πέσει στα χέρια της Εκμετάλλευσης. Έτσι λοιπόν κάλεσαν γενικό συμβούλιο και αποφάσισαν ότι θα χρησιμοποιούσαν το μόνο όπλο που διέθεταν: τον Αγώνα!
Και όλοι βοήθησαν με τον τρόπο τους: η κυρά Δασκάλα η Γραμματική έγραψε άρθρα κατά της Εκμετάλλευσης και τα δημοσίευσε στην εφημερίδα του Θάρρους,
η κυρία Νομική απέδειξε πόσο ζημιογόνο θα ήταν για το τόπο να μην υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση σε φρέσκιες Ιδέες, ενώ ακόμα και η γιαγιά Τέχνη, έψησε και μοίρασε σε όλους τα περίφημα ποιήματά της, τα νόστιμα τραγούδια της και τους χειροποίητους καμβάδες της.
Όλοι λοιπόν ξεσηκώθηκαν και έτσι το μοναδικό αλλά πανίσχυρο όπλο του Αγώνα έδιωξε για πάντα τη βιομηχανία της Εκμετάλλευσης από τον όμορφο τόπο της Γνώσης, ενώ ο υπουργός του υπουργείου Απάτης και η γενικός γραμματέας του υπουργείου Ίδιον Συμφέρον, φυλακίστηκαν ισόβια μέσα σε μια Παρένθεση της Ιστορίας. Μάλιστα οι κάτοικοι για να είναι εντελώς σίγουροι ότι δεν θα τους ενοχλήσουν ξανά, έβαλαν μια Τελεία και μια Παύλα να τους φυλάνε!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Καὶ μεῖς πόσο τάχα γνωρίσαμε; Κι ὅμως τὸ νοσταλγοῦμε αὐτὸ τὸ διόλου... | | | |
|
genikos
21-06-2010 @ 11:23 | Ξεχειλίζει φαντασία! Το τέλος μόνο μου τα χαλάει, γιατί παραείναι αισιόδοξο... Ο Αγώνας, μπορεί να είναι πανίσχυρο όπλο, αλλά είναι ελαττωματικό... με αποτέλεσμα να λειτουργεί μια στο τόσο... | | Stichanemi
21-06-2010 @ 11:44 | ΄Μα για το λόγο αυτό είναι παραμύθι...άνήκω μάλλον στους ρομαντικούς που θέλουν τα παραμύθια με καλό, πες το και υπεραισόδοξο τέλος... | | Ελένη Καιγή
21-06-2010 @ 13:41 | Εγώ είμαι με τους λύκους, το δάσος και τα λοιπά αγρίμια.
Μέσα στο παραμύθι σου, είμαι ένα μικρό θαυμαστικό που
έφυγε μαζί τους... ! ::wink.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
