| |
Όσο κι αν απλώσω τα χέρια...
νανουρίζω τις σκέψεις...
κατακτώ τους πλανήτες...
οδοιπόρος στους ορίζοντες...
αρμάδες κυλούν τα σύννεφα...
σκιές λυσσασμένες...
με αδειάζουν...
κι όλοι κάθονται απέναντι...
στο απενεργοποιημένο ηλεκτροφόρο σύρμα...
δήθεν επαναστάτες...
με γαμημένες ιδεολογίες...
από κιτρινισμένα μανιφέστα...
νεκρές αισθήσεις...
κυλούν στ' απόβλητα υγρά τους...
πνίγοντας τις ανάσας μου την διαδρομή...
Απλώνω τα χέρια...
στις ρωγμής το κενό...
ψάχνοντας μια παρθένα γλάστρα...
να φυτέψω δυο κυκλάμινα...
λίγο λευκό ν' αγγίξω...
απ' τις παλινδρομήσεις των σκιών τους...
λίγο λευκό...
να φτερουγίσει το μούδιασμα της Ψυχής μου...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
