| |
Ήταν ωραίο το φτερούγισμα
διάπλατα ανοιγμένο στον κόσμο
σα μια μπουμπουκιασμένη ελπίδα που εκρήγνυται και ανθίζει
πέντε μέτρα μακριά από τη ζωή.
Εδώ δεν ήταν το χώμα το αρχιγένετο
εδώ ήταν ο θάνατος βαλμένος
μέσα στης γης το διάνοιγμα
Μπορεί και να γινόταν μπορετό να εξορύξεις
δυο- τρεις σταγόνες μνήμης και μετάληψης
στα σπάργανα του άγνωστου νεκρού, καλά θαμμένες.
Μπορεί την ανημπόρια των ανθρώπων να τη βάφτιζες
κάπως αλλιώς με όνομα καινούργιο
μπορεί και να έπαιρνες νερό αφού πλυθείς για να τους πλύνεις,
να μπορέσουν, μέσα απ’ το θαύμα της προσπάθειας να δουν
Ήταν ωραίο το φτερούγισμα
πουλιού ή και αγγέλου ας μην ήταν.
Όλοι το ένιωσαν σαν είδαν τα νερά
στης κολυμβήθρας τη βαθιά σχισμή να τρέμουν.
Όλοι τον είδαν καταγής φαρδιά απλωμένο.
Κανείς δεν τον ονόμασε , κανείς δεν ήθελε να τον ξέρει.
Κι αυτός, με ρίζες χαμογέλιου και συμπόνιας
φύτεψε με τα δάχτυλα και με το στόμα του στο χώμα
μια κάποια επιγραφή, να τον θυμούνται.
«Εάλω το όνειρο. Το όνειρο εάλω»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
