| Ψηλός, λιγνός κι' ευθυτενής
σαν δωρική κολώνα,
πώς τον κατάπιε ετούτη η γης
ο νους της δεν το στέργει.
Κραδαίνει η μάνα ένα σπαθί
κι' ένα ντουφέκι παίρνει
κι' αντίκρυ ο χάρος λοιδωρεί
και την ζωή του θέλει.
Τραβάν'για την κερκόπορτα
κι' ένα κλειδί της δίνει
και βγαίνει ο ήλιος της ξανά
και παν μαζί στο σπίτι.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 0 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|