| |
Πετάξαν τα λόγια μου και ταξιδέψανε στα σύννεφα
και στάλες γινήκανε μιας δροσερής Αυγούστου μπόρας,
το χώμα ποτίσανε της πιο ξερής και άγονης ερήμου
πετρώσαν στα έγκατα το μάγμα του νιογέννητου ηφαιστείου
προτού η έφηβη μήτρα του, να γεννήσει το θάνατο
κι ανάσα μου πλάγιασε νύχτα με το νοτιά
και παιδιά εφτά γεννήσαν , ζωντανά και αέρινα
που δε σκλαβώνονται σε μητρική αγκαλιά
το σπίτι που δεν τα κρατά φυλακισμένα
και το χιόνι στη ζέστα τους λιώνει
του καιρού, που ταράζει τα ήσυχα.
Έλα σκέψη μου σμίξε με ένα σώμα που αλάργεψε
το αδύνατο κάνε να γενεί δυνατό και ανθρώπινο
Πιάσε τα δύο της χέρια, περιστέρια που φύγανε
Κλείστα μεσ' σε κλουβάκι, πότιζέ τα ροδόνερο
Να μυρίσει ζωή, η ζωή μου και έρωτα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
