| |
Τούτα τα βράχια που είν' βυθισμένα στην αρμύρα
είναι συνηθισμένα να πίνουν θάλασσα
δεν είναι βολεμένα, συνέχεια δέρνονται
πάνε να κλείσουν μάτια, το κύμα τα ξυπνά
με ψαλμούς και τραγούδια, για τα άξενα πέρατα.
Τούτα τα βράχια που μένουν αταξίδευτα
θέλουν να κινηθούνε μα πίσω μένουνε
λιμπίζονται οριζόντων τα χίλια χρώματα
μα η Σμύρνη τους πέφτει μακριά και πονούν
σαν το κύμα κουφώνει το σκληρό τους περίβλημα
Τούτα τα βράχια στα λειασμένα τους κορμιά
τις ακτίνες του ήλιου ανακλούν και θαμπώνουνε
τα καράβια που πλένε στο ανοιχτότατο πέλαγο
και τους στέλνουν σημάδια φωτεινά και ευχές
για αμπάρια γεμάτα, νόστου αέρα και θάματα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
