ΛΑΧΕΣΙΣ
25-06-2010 @ 16:39 | καταπληκτικός επίλογος...άφησε αποτυπώματα!!! | |
Υποκρισία
25-06-2010 @ 16:49 | ετσι, ελευθερα...... . ποσο -να- σε χαιρομαι!!!! ......... | |
rock sugar
25-06-2010 @ 17:06 | λατρεμένη και η γάτα, λατρεμένο και το βλέμμα που συναντά της γάτας το βλέμμα, λατρεμένο και το χέρι που γράφει για τέτοιου είδους βλέμματα.........
::love.:: | |
γαλάζια πεταλούδα
25-06-2010 @ 19:13 | Αθανασία, υπέροχο !!! | |
Kostas Houston
25-06-2010 @ 20:20 | Η αγκαλιά από τον καναπέ... το βλέμμα (μπορεί να είναι) από μια γάτα...
Και η μοναξιά στο κόκκινο. Έτσι ακόμα πιο ελεύθερα κι ωραία!
http://www.youtube.com/watch?v=lS8KYz0vtiA | |
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
25-06-2010 @ 22:05 | Αυτή η γάτα μήπως ήταν στη φωτογραφία ::huh.::
Ναι όντως,καταπληκτικός επίλογος | |
poet1971
25-06-2010 @ 22:44 | "...διπλώνοντας τις σκέψεις σε χαρτάκια
κι αναθέτοντας στη φαντασία
την έγκυρη και έγκαιρη παράδοση τους."
::yes.:: | |
sofiagera
25-06-2010 @ 22:46 | Και το ταβάνι;
Το ταβάνι ένας τέλειος τρόπος να φτιάχνεις αστέρια
που θα ζήσουν για πάντα.
Ένας τρόπος να ζεσταίνεις τραγικά το «μέσα σου»
διπλώνοντας τις σκέψεις σε χαρτάκια
κι αναθέτοντας στη φαντασία
την έγκυρη και έγκαιρη παράδοση τους. ::theos.:: ::angel.:: ::theos.:: Στιγμές μοναξιάς αριστοτεχνικά σκηνοθετημένες.....Εκπληκτικό!!!!!! | |
μηχανοδηγος
25-06-2010 @ 23:54 | Υποκλίνομαι....!!!! | |
Γιάννης Ποταμιάνος
26-06-2010 @ 00:46 | Πόσες πόρτες δεν χτύπησε απόψε η σιωπή σου!
Να ξέρεις, εγώ τη δική μου στην άνοιξα
σαν κοχύλι μικρό μες στα βάθη της θάλασσας
Πολύ ωραίο Αθανασία
Καλή σου μέρα
::yes.:: ::yes.:: | |
αντικλείδι
26-06-2010 @ 01:11 |
Φορές γαλάζιο, πότε γκρι
τις νύχτες μαύρο με το φάρο να αργοσβήνει
Μα πάντα εκεί στεκάμενη μια οπτασία
με τα χέρια ανοιχτά και κλειστά τα μάτια .
Ευγε Αθανασια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::love.:: | |
ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ
26-06-2010 @ 01:47 | ftoxos proskinitis se xaireto!!!
::theos.::
| |
Δέσποινα1971
26-06-2010 @ 02:11 | Το ταβάνι ένας τέλειος τρόπος να φτιάχνεις αστέρια
που θα ζήσουν για πάντα...
ελεύθερα!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Tikalouba
26-06-2010 @ 02:35 | Πόσες πόρτες δεν χτύπησε απόψε η σιωπή σου!
Να ξέρεις, εγώ τη δική μου στην άνοιξα
σαν κοχύλι μικρό μες στα βάθη της θάλασσας
Αν θες, μόνο αν θες
μπορείς να καταπιείς και τον χτύπο που άκουσα!
Έτσι κι αλλιώς άηχα πέφτουν όσα πονάνε στο βυθό.
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΟΛΟ ::rol.:: ::hug.:: | |
Ναταλία...
26-06-2010 @ 04:46 | Μια αγκαλιά, μια αγκαλιά κι ένα φιλί
μπορεί και από μια γάτα ένα βλέμμα.
Αθανασία, υπέροχο ::yes.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
 |
