| Δως μου γαλήνη για να αρχίσω να πιστεύω
όλος ο κόσμος μου γερνάει στο μυαλό και στην ψυχή
σε ποιά κρυφά μονοπάτια πάλι οδεύω
αυτοί δεν έχουνε καρδιά, να ζησουν όπως εμείς.
Χαρισέ τώρα την δικιά σου τη μορφη
για να 'χω να ελπίζω
δεν με νοιάζει πια ο κόσμος τι θα πει
τα συνορά μου δεν ορίζω.
Βάστα το χέρι μου σφιχτά
να βγούμε από την λάσπη
της λαμψης και της ομορφιάς
και να χαράξουμε μαζι χαρούμενο μονοπάτι.
Χώρια από θάνατο και ζωή
αφού θάνατος ειν' η ζωή μας
είναι η πόλη μας σκληρή
που δεν βαστάει η ψυχή μας.
Δημάτος Ιωάννης (Δρακόπουλος Ιωάννης)
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|