|
| Το υστερογραφο | | | ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Κάποτε έλεγα, περνάει η ζωή και κλαίμε… σήμερα λέω, κλαίμε κι η ζωή περνάει…
Άνοιγα τρύπες στον τοίχο και με ρώταγες τι κάνω… τον ουρανό προσπαθούσα απλά να δώ, αλλά ποτέ δεν το’ μάθες…
Όταν είδες το σημείωμα αναρωτήθηκες γιατί δεν έμεινα μαζί σου λίγο ακόμα… δεν διάβασες όμως στο τέλος το υστερόγραφο… ούρλιαζα πως είμαι εδώ κι όμως δεν πρόλαβες να το κοιτάξεις…
Λυπήθηκα μόνο γιατί στο τέλος έκλαψα, κι η μορφή σου την τελευταία φορά που σ’ αντίκρισα χάθηκε μαζί με τα δάκρυα…
Ποτέ δεν κατάλαβες γιατί ζωγράφιζα ουρανούς… δεν κατάλαβες ότι εκεί έψαχνα να σε βρω... μάταια όμως, εγώ ήμουν εκεί και εσύ βρισκόσουν στη γή…
Ακόμα και τώρα ουρανούς ζωγραφίζω, μήπως τύχει κάποια μέρα και σε δώ…
Το μόνο που άφησες φεύγοντας ήταν ένας κρότος… όχι δεν ήταν ο ήχος της πόρτας που έκλεισε, ήταν η καρδιά μου που ράγισε… προσπάθησα ύστερα να μαζέψω τα κομμάτια που διασκορπίστηκαν μα όσο κι αν έψαχνα, πάντα κάποιο κομμάτι έλλειπε…
Ντρέπομαι να κοιτάω τον ουρανό στα μάτια, γιατί δεν μπόρεσα να σε φέρω κοντά του… κοιμήσου όμως κι ίσως συναντηθούμε κάποια μέρα εκεί που ουρανός ενώνεται με την γη, στη δύση…
Όταν σου λείπω να κοιτάς τον ουρανό… πάντα θα είμαι εκεί και θα σε κοιτάω από ψηλά… κι αν ποτέ νιώσεις την ανάγκη να με δείς πραγματικά, απλά κλείσε τα μάτια… θα καταλάβεις ότι ο ουρανός που ήδη βλέπεις είναι ψεύτικος…
Ποτέ δεν σου ‘μαθα να ζωγραφίζεις ουρανούς, όσο κι αν προσπάθησα μπέρδευες το γαλάζιο με το μαύρο… ακόμα κι όταν κοιμάσαι να βλέπεις ουρανούς στα όνειρά σου, μόνο αυτοί θα σου δείξουν το δρόμο να φτάσεις στ’ αστέρια… κι αν χαθείς μη σε νοιάζει , θα ‘μαι εγώ και θα σε οδηγήσω και πάλι…
Πριν μ’ αφήσεις ήθελα να μ’ αγκαλιάσεις για τελευταία φορά, μα δεν το’ κανες, ήθελα μόνο να σ’ αγγίξω… φοβήθηκες ότι θα λύγιζες, μα δεν λογάριασες πως θα λυγίσεις αν φοβάσαι…
Στο ίδιο μέρος για χρόνια περιμένω, το ίδιο σημείωμα να ξαναδιαβάσεις…
Και το μόνο που θα κάνω είναι να προσεύχομαι, μήπως προλάβεις και τελικά διαβάσεις το υστερόγραφο…
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | |
| Κάνε ένα βήμα απ'τη λογική πιο πέρα και θ'ανταμώσεις έγκαιρα την άνοιξη... | | |
|
Celestia 29-06-2010 @ 07:59 | φανταστικο!
::theos.:: ::theos.:: ::yes.:: | | sofiagera 29-06-2010 @ 08:03 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: Πολύ ωραίο!!!! | | γαλάζια πεταλούδα 29-06-2010 @ 09:59 | ::cry.:: | | Ναταλία... 08-07-2010 @ 04:23 | Η ουσία στο Υ.Γ ::yes.:: ::yes.:: | | Γιώργος_Κ 23-11-2010 @ 21:24 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΝΙΚΟΣ P 30-12-2010 @ 17:25 | Συγκινητικό! Υπέροχο! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αμάλθεια 28-02-2012 @ 01:12 | "Πριν μ’ αφήσεις ήθελα να μ’ αγκαλιάσεις για τελευταία φορά, μα δεν το’ κανες, ήθελα μόνο να σ’ αγγίξω… φοβήθηκες ότι θα λύγιζες,
μα δεν λογάριασες πως θα λυγίσεις αν φοβάσαι…"
............................................................ | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|