| |
| | Καθώς μέσας σας Διαβαίνω |  | | |
Σε ότι δίνουμε ζωή,για ότι η σκέψη μας τρέχει,
όταν η καρδιά μας πονά καθώς πέφτει ο χορός
και οι στάλες όταν βρέχει.
Μια εικόνα που κινείται με αργό ή γρήγορο ρυμθό.
Μια αγάπη που σβήνει ή μια βουβή παράσταση θεάτρου.
Όταν ο άνεμος τη πλάτη και τα χέρια μας χτυπά.
Σαν μας χαΪδεύουν οι ήχοι ή μας τρελαίνουν το μυαλό.
Σαν κουραστείς απο την θλίψη καθώς ταξιδεύεις
στο κενό!
Σε ένα φιλί που με πάθος θα δοθείς,
σαν θα φθάσεις ένα σκοπό όμως μάταιος θα νοιώσεις
πως είναι.
Σε ένα χάρισμα σαν εκείνο του ουρανού.
Σαν κάποιο κάστρο, φρούριο του νου.
Σε μια συνείδηση,ανόητη και αθώα,
όταν ο χρόνος σε σκοτώνει με παραισθήσεις
και σε καίει με σιωπές.
Όταν ζητάς να αποχωρήσεις και όμως δεν θες.
Σα χώμα παίρνεις απ'τη γη και χρώμα όλο υπάρξεις
απο τη μουσική τις ημέρες που κοιτάς τη χαρά
και τη νιότη.
Τις μυρωδιές σα νοστάλγησες απ'τα μέρη και τις
αισθήσεις, τις νύχτες όταν η σκιά σε κυνηγά.
Όταν μιλάς και δεν σε ακούν,
σαν σε αγνοούν όταν κοιτάς και όταν αντίθετα
γυρνάς την τύχη που ποτέ δεν υπήρξε.
Σαν ιστορία κουβαλάς με βρώμικη ανάσα.
Όταν δεν γνωρίζεις που περπατάς και πώς υπάρχεις,
απελπισμένους συναντάς και άγριους μάγους,
τους έρωτες μιας άτυχης στιγμής.
Καθώς το άπειρο αναζητάς να χαθείς στην
ομορφιά του
Ποίηση θα είναι πάντα να γυρνάς,να αντιστρέφεις
να ρωτάς
να λυγίζεις
να μεθάς,να καταστρέφεις,να γεννάς και να σβήνεις..
Να υπάρχεις ζωντανά,να χάνεσαι,να λείπεις,
να αγαπάς με οργή,με λύπη ή χαρά
να αγαπάς με στοργή και τρυφερά χωρίς διακρίσεις.
Να εκτίθεσαι σε κάθε άνεμο,ποτάμι ή φωτιά,
σε κάθε όνειρο που ελεύθερο θα μοιάζει,σε κάθε
σκοτεινιά που σε τρομάζει,σε κάθε ερέθισμα,σε κάθε
κάλεσμα που έχει ψυχή κάτω απ'τα μάτια.
Να εκτίθεσαι σε κάθε νότα που σε αγγίζει
σε κάθε άστρο που σε κοιτά,
σε κάθε σκέψη που σε ορίζει!
Να εκτίθεσαι,
σε κάθε σύμπαν που διαβαίνει μυστικά μεσ'το μυαλό
σου
αφού παντοτινά για εσένα κάπου θα υπάρχει.
Αδαμόπουλος Ανδρέας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Αδαμόπουλος Ανδρέας | | | |
|
Ναταλία...
30-06-2010 @ 22:27 | Ποίηση θα είναι πάντα να γυρνάς,να αντιστρέφεις
να ρωτάς
να λυγίζεις
να μεθάς,να καταστρέφεις,να γεννάς και να σβήνεις..
Να υπάρχεις ζωντανά,να χάνεσαι,να λείπεις,
να αγαπάς με οργή,με λύπη ή χαρά
Πολύ σωστή η σκέψη σου ::yes.:: ::up.:: ::up.:: | | Celestia
02-07-2010 @ 07:03 | Το διαβασα με μεγαλη προσοχη και ομολογω με συνεπηρε...
Ευγε!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ierapostolos
26-07-2011 @ 23:33 | ...ν' αγαπάς με οργή, με λύπη ή με χαρά
.......................
........Να εκτίθεσαι.......
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
