| |
Αδημονώ, τόσα χρόνια.
Τον χαμό,
που έμελε να ζήσω απόψε,
ας ήταν να μην χρειαστεί,
μόνος να τον αντέξω.
Κι όμως, σε περίμενα,
ντυμένος στην τρίχα,
με την ανεπάρκεια στο κόκκινο,
χωρίς καπέλο, μούσι,
ή κασκόλ.
Στεκόμουν μισοπεθαμένος,
στη πλώρη της αιωνιότητας,
το τελευταίο απόγευμα του Μάη,
εκεί όπου στράφηκε το σύμπαν,
ενάντια στο ριζικό του.
Έχω να εργαστώ, απάντησες.
Δουλειά πολύ. Και δέος.
Καταλαβαίνω.
Ούτε κι εγώ αντέχω
τα γραπτά μου.
Πιθανότατα είμαι
ο ποιό ανάξιος
κι αδέξιος Ανύπαρκτος
της ιστορίας.
Πάω να γίνω σταφίδα.
Ίσως έτσι με λυπηθούν
οι ευγενικές δυνάμεις
τους σύμπαντος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
