| |
| | Τα μπλουζ του ναύτη |  | | |
Όταν σε ακολούθησα σ' εκείνο το ταξίδι,
συνεπαρμένος χορευτής στα όμορφα σου νάζια,
τότε ήταν που κατάλαβα πως μ' έλουζες με ξύδι
και τα όμορφα τα μάτια σου δεν θα' ταν πια γαλάζια.
Η μυρωδιά ήταν άγνωστη, σαν ένας νέος κόσμος
και ξωτικά οι άνθρωποι που έβλεπα εμπρός μου.
Σου' πα "το ξέρω, θα χαθείς, σ' ακολουθάω όμως
στην μαύρη εκείνη ερημιά, στα όρια του κόσμου".
Άνθρωποι, νέοι μα νεκροί, σαν ανοιχτά βιβλία,
καθένας ήθελε να πει κάτι σαν ιστορία.
"Μας είχε πιάσει η βροχή σαν μπαίναμε στ' Αμβούργο
με καπετάνιο μίζερο, σακάτη κι όμως μούργο"
Πατήσαμε το πόδι μας σαν πάγωσε ο πόνος
τότε μας αγκαλιάσανε κοπέλες που πετούσαν.
Είχαν φτερά και σκέφτηκα, "εδώ δε θα' μαι μόνος",
ασήμι παίρναν για χρυσό και όλο το μετρούσαν.
Ειν' τα ταξίδια εποχές και όλο μας αλλάζουν
μόνο μια επανάσταση σαν τα πουλιά που κράζουν.
Στην έρημη τη δόξα μου, στο παγερό μου μέλλον
θυμάμαι ότι με γέννησε και τώρα δεν το θέλω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | "Δώσε μου φως να βάλω στ' όνειρο σημάδι, στο Soho να ξαναβρεθώ" | | | |
|
poetryf
03-07-2010 @ 05:00 | υπέροχο Αντρέα ! | | Ναταλία...
03-07-2010 @ 05:49 | Ειν' τα ταξίδια εποχές και όλο μας αλλάζουν
μόνο μια επανάσταση σαν τα πουλιά που κράζουν.
Στην έρημη τη δόξα μου, στο παγερό μου μέλλον
θυμάμαι ότι με γέννησε και τώρα δεν το θέλω.
Πολύ ωραίο Αντρέα ::yes.:: ::up.:: | | siameum
03-07-2010 @ 06:42 | Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα σχόλια σας :) | | Pavlos Melas
04-07-2010 @ 12:37 | Ειν' τα ταξίδια εποχές και όλο μας αλλάζουν
μόνο μια επανάσταση σαν τα πουλιά που κράζουν.
Στην έρημη τη δόξα μου, στο παγερό μου μέλλον
θυμάμαι ότι με γέννησε και τώρα δεν το θέλω.
ΩΡΑΙΟ | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
