| |
| | Οι πατερίτσες |  | | |
Οι πατερίτσες
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η υποχρεωτική μου καθήλωση στην προσωρινή αναπηρία με έκανε να σκεφτώ και να ανακαλύψω πολλά πράγματα. Το πιο ενοχλητικό ,από αυτά ,ήταν ότι δεν μπορούσα να κάνω βήμα χωρίς να στηριχτώ σε κάτι. Ξαφνικά τα έπιπλα του σπιτιού μου μοιράστηκαν σε δύο ομάδες. Τα φιλικά προς το ατύχημα όπως: η τροχήλατη καρέκλα του γραφείου μου(το βάφτισα αναπηρικό καρότσι), το τραπέζι και οι καρέκλες. Τα εχθρικά ήταν γενικά οι πόρτες .Είτε της εισόδου της ή του ασανσέρ της πολυκατοικίας είτε των εντειχισμένων ντουλαπιών που ενίοτε και κυρίως με το έτσι θέλω ανήγαν όποτε περνούσα από δίπλα φυλακίζοντας με ανάμεσα σε δύο πόρτες. Η πόρτα του ψυγείου παραήταν ενοχλητική και αυτή και την τιμώρησα με μία χαρακιά που έκανε η πολυθρόνα (αφού δεν χωρούσε στην κουζίνα παρά στο λοξό). Άφησα, παντού μέσα στο σπίτι, σημάδια από το πέρασμά μου από την αναπηρία..
Αυτές που αρχικά τις μίσησα αλλά τελικά αναγκάστηκα να αναγνωρίσω ότι αποτέλεσαν πολύτιμα σύνεργα και αναπόσπαστο κομμάτι της αποκατάστασης μου, ήταν οι πατερίτσες. Τα μπαστούνια που με τα χερούλια τους στερεώνονται στα χέρια και τους βραχίονες. Δύο άψυχα αλουμινένια, ειδικά διαμορφωμένα, μπαστούνια .Βακτηρίες υποστήριξης στην επιστημονική ορολογία. Στην πρώτη φάση τα υποτίμησα και φανταστικά ότι είναι θέμα ημερών να τα ξεφορτωθώ. Η καθημερινή δραστηριότητα του σπιτιού μου επέβαλε την συχνή χρίση τους .Ανακάλυψα ότι δεν μπορώ χωρίς αυτές και ότι λειτουργικά τουλάχιστον κρέμομαι από αυτές .Λαβώθηκε ο εγωισμός μου. Πονούσα αν δεν τα χρησιμοποιούσα. Εγώ ,μία ανεξάρτητη και ελεύθερη γυναίκα ,δεν ήμουνα τόσο άνετη στις κινήσεις μου. Πώς να περιποιέσαι τον εαυτό σου ή να κάνεις μπάνιο όταν πατας μόνο σε ένα πόδι; Πως να ποτίσεις τα λουλούδια με το καροτσάκι ;Πώς να κατέβεις στο ισόγειο για να δεις το γραμματοκιβώτιο σου; Σε διάστημα τριών εβδομάδων κατάντησαν απαραίτητο αξεσουάρ και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς αυτές. Ξαφνιάστηκα όταν ανακάλυψα ότι πρέπει να τους ευγνωμονώ επειδή ,χωρίς αυτές, δεν μπορώ να κάνω βήμα. Η μεγαλύτερη αγωνία μου ήταν να μην μου πέσουν και να μην ξαναπέσω. Μετράω ημέρες και κάνω υπομονή. Πρέπει να δείξω κατανόηση .Σε 10 ημέρες δεν θα τις κουβαλάω και θα τις αφήσω στην άκρη. Θα τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και θα προσπαθήσω να ξεχάσω τις στιγμές σωματικής αδυναμίας μου
Αλήθεια, εμένα μου έτυχε προσωρινά να στηρίζομαι, λόγω ατυχήματος, σε αυτά τα άψυχα αλουμινένια μπαστούνια. Δεν τα αγάπησα αλλά τα χρειάστηκα παρά πολύ για να σταθώ στα πόδια μου. Η σύμβαση έργου ,ανάμεσα μας , ήταν άτυπη και περιορισμένης χρονικής διάρκειας..Όσο να ανακτήσω τις δυνάμεις και την ισορροπία και να ξαναγυρίσω, στα δοκιμασμένα, τόσα χρόνια και σίγουρα, πόδια μου. Τι γίνεται όμως με αυτούς που μία ζωή στηρίζονται σε δεκανίκια, στις φανερές και κρυφές πατερίτσες; Πως πορεύονται αυτοί που δεν μπορούν να κάνουν ένα βήμα χωρίς ΄΄ στήριγμα ΄; Πόσο σίγουροι περπατάνε στην ζωή τους ,όταν για κάποιο λόγο το χάσουνε ;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | tzenilio@gmail.com | | | |
|
Pavlos Melas
03-07-2010 @ 09:08 | ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΑΤΕΡΙΤΣΕΣ ΓΙΑ ΕΞΕΙ ΜΗΝΕΣ.
ΕΠΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΑΛΩΣΙΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΟΥΤΕ ΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ ΝΑ ΑΝΕΒΩ ΠΕΡΑΣΑ ΠΟΛΛΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ , ΥΠΟΜΟΝΗ,
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΙ | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
