| |
| | Τηλεφωνημα απο το Νοσοκομειο |  | | | όλα καλά στο σύμπαν | | |
Το τηλέφωνο χτύπησε στη μία και τριάντα ακριβώς,
τελικά είχε συμβεί, το αναμενόμενο γεγονός.
Το περιμέναμε. Ετοιμάστηκα. Κάπνισα.
Ξεκινήσαμε βιαστικά - δεν θέλαμε ν’ αργήσουμε -
στην απόφαση μας να συναντήσουμε
την ειρωνία της ζωής.
Στους δρόμους, αφόρητη ζέστη και πυκνή κίνηση,
- έμοιαζε με ζούγκλας άγρια βλάστηση -
Συνηθισμένη ώρα αιχμής.
Στον πρώτο σταθμό - βοηθειών -
αναμονή μιάς, περίπου, ώρας,
που φάνταζε για δεκαπέντε.
Μεταφορά σ’ ένα χαοτικό κτίριο.
Με κύκλωνε, σταδιακά, η αίσθηση,
πως ο περίγυρος ήταν σταματημένος.
Κοίταξα, να βεβαιωθώ, όσο γινόταν.
Ευτυχώς η ζωή ακόμα περιστρεφόταν,
μα τόσο σιγά, που δεν υπήρχε διαφορά.
Σα να συμμετείχα, από λάθος, σε ταινία.
Σα να βρισκόμουν παράνομα σε γύρισμα.
Σαν το γύρισμα να ήταν γενικώς παράνομο.
Από κλινικής άποψης συνέβαιναν τα γεγονότα σύμφωνα με τις προδιαγραφές.
Εγώ ήμουν απόλυτα σίγουρος πως οι χλιαρές προσπάθειες μόνο ενοχλούσαν.
Τα κύτταρα αναπλάθονται, μου είπαν, αυτό είναι γνωστό.
Εκτός απ’ αυτά του εγκεφάλου.
Σαν να λέμε, του στρατάρχη.
Πως να νικήσεις τη μάχη;
Και να μην ακούσω αηδίες,
πως τάχα η επιστήμη κάποια μέρα,
θα κερδίσει στη κούρσα του παραλόγου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | διαλέξαμε τα όμορφα βάσανα | | | |
|
zpeponi
04-07-2010 @ 01:52 | καλημερα κ καλη Κυριακη ::angel.:: | | Α.Ε. ΕΠΕ
04-07-2010 @ 08:15 | Πεπόνι μου, συμπάχω Κυριακάτικο...
::love.:: | | DETOBON
04-07-2010 @ 10:49 |
... Τα κύτταρα αναπλάθονται, μου είπαν, αυτό είναι γνωστό.
Εκτός απ’ αυτά του εγκεφάλου.
Σαν να λέμε, του στρατάρχη.
Πως να νικήσεις τη μάχη;
::up.:: ::wink.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
