| |
Στο αριστερό μου χέρι, από το φίδι της συνήθειας το δήγμα
Ότι ύπουλα σταλάζει δηλητήριο στις μέρες μου είναι δείγμα
Μακάρι να μπορούσα, είχες πει, να γίνω άλλος
Μα έχω χαρακτήρα δίσεκτο και δεν μπορώ να πράξω άλλως.
Στων αισθημάτων των πολλών μέσα τη δίνη
Χέρι βοήθειας η λογική πια δεν μου δίνει.
Αν στη ρουτίνα καθημερινά πληρώνεις νοίκι
Τούτη η απόκλιση να γράφεις στίχους μοιάζει νίκη
Ήταν καιροί που το κελάηδημα των αηδονιών σου προξενούσε λύπη
Τώρα απ΄τους γλουτούς σε νοιάζει πια να φύγουνε τα λίπη
Καπηλευτές του πολιτεύματος μαζεύτηκαν σωρό
Της ιστορίας του έθνους μας να κάψουν τη σορό.
Του τομαριού σου φύλαγε τα νώτα
Σαν της πλειοψηφίας της τυφλής ακούσεις φάλτσα νότα
Οι ιαχές του εφήμερου ακουστήκαν και πάλι
Να καπελώνουν βίαια των πόθων σου την πάλη.
Πριν μακαρίσεις την εύνοια που σου δείξε η Τύχη
Σίγουρος να΄σαι πεσκέσι ότι δεν άφησε Ίππο Δούρειο στου κάστρου σου τα τείχη.
Αν το φιλότιμο κυκλοφορούσε σε ορό ενέσιμο
Σίγουρα αυτό θα ήταν γεγονός σωτήριο και αινέσιμο.
Σπίτι με όλα τα κομφόρ αγόρασες καινό
Και τις κουρτίνες της ψυχής σου τράβηξες μη βλέπει το κενό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
