| |
Κάποτε επεσε ο αγέρας βαρυς
και εσυ δεν εισαι εδω για να με δεις
πως τρέμω σαν το φύλλο του φθινοπώρου
μιλώ και εσυ δεν μου μιλείς
και με κοίτας σαν το αστρο της αυγής
που σου φωτίζει τον δρόμο κατάχαμα
για να 'χεις για να βλέπεις
αφού εγώ δεν μπορω να δω το χάραμα
Βγάζει φλόγα το δάκρυ από τα μάτια σου
αφού αυτά που θέλησες δεν είπες
κοιτάς σκυφτά την αλήθεια που δεν μπορείς να πεις
τι να πεις; Το βλέμμα σου τα 'πε όλα
πως γίνεται με το δάκρυ σου να νοιάζομαι ακόμα
δείξε το μέλλον καθαρά και πες μου που βαδίζεις
και κράτα μου μια γωνιά για να 'χεις να ελπίζεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
