| |
[align=center][align=center]ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ[/align]
Όταν κρατώ το χέρι σου, νιώθω ψηλός,
θεόρατος Όλυμπος
Σε νιώθω σαν την πιο πράσινη πλαγιά μου
σαν την πιο ψηλή κορφή μου
σε νιώθω, ακριβέ μου,
π' αντικατοπτρίζεσαι πάνω μου,
σαν με κοιτάς βαθιά στα μάτια...
Και τότε, γίνομαι λίμνη πλατιά,
ήρεμη Κερκίνη
Φωλιά για τα γλαρένια όνειρά σου
για τις, σαν πεύκινα σκαριά σκέψεις σου...
Κι όταν σηκώνεις τα μάτια
και λογχίζεις το σκότιο βλέμμα μου,
ένας ουρανός γίνομαι, ακριβέ μου
μια μεγάλη άρκτος,
με πιο φωτεινό άστρο το πρόσωπό σου!
Το πιο λαμπρό, το πιο καθάριο βράδυ γίνομαι,
με σένα μια ολάκερη
πανσέληνο.
Τόσο μεγάλη τόσο όμορφη, σαν παραμύθι
σαν το δικό σου παραμύθι ακριβέ μου,
σαν το δικό σου παραμύθι φεγγάρι μου...
Και ριγίζω σαν απλώνεσαι περασμένα μεσάνυχτα...
και να σε θωρούν και να σε καμαρώνουν
ζευγάρια μάτια...
κι εγώ, μια θάλασσα...
μια θάλασσα τόσο μπλε...
τόσο μπλε...
ακριβέ μου...
...τόσο μπλε
Γ Ι Ε Μ Ο Υ...
..Τόσο μπλε...!![/align]
ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ Γεωργιου ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΑΠΟΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΚΡΙΚΟΙ ΧΡΥΣΟΙ" Copyright® 2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
