| |
Το αεράκι
Ήταν απομεσήμερο, ένα απαλό αεράκι προσπαθούσε να βρει τρόπο να περάσει τη ώρα του. Πήρε την υγρασία της θάλασσας κι ανέβαινε βαριεστημένο στο χωριό. Περνούσε ανάμεσα από τα κάτασπρα σπίτια και μπαινόβγαινε μέσα από τις φυλλωσιές στις ολάνθιστες βουκαμβίλιες. Σκορπούσε τα κατακόκκινα λουλούδια στις αυλές και πάνω στα κάτασπρα ασβεστωμένα πεζούλια. Στο πέρασμά του έπαιρνε τις πράσινες μυρωδιές απ’ τους βασιλικούς και χυνόταν νωχελικά στα στενά δρομάκια και πάνω στις πυρωμένες από τον μεσημεριανό καυτό ήλιο ταράτσες. Ανέμιζε τα απλωμένα ρούχα που μύριζαν λεβάντα και τρύπωνε ανάμεσα από τις μπλε γρίλιες των παραθύρων.
Τίποτα όμως δεν του έφτιαχνε το κέφι.
Ξαφνικά άκουσε ένα βουητό. Ερχόταν από μακριά και σιγά σιγά γινόταν ολοένα και πιο καθαρό. Φωνές γέλια και τρεχαλητά από ένα τσούρμο παιδιών γέμισε την μικρή πλατεία με ζωή. Το αεράκι ξαφνιάστηκε από την τόση φασαρία. Χαμήλωσε λίγο σε μιαν άκρη πάνω στα πεσμένα ανθάκια, παρατηρώντας ένα ένα τα παιδιά.
Έτρεχαν από δω κι από κει αεικίνητα. Σταμάτησαν για μια στιγμή και ξαφνικά μια μπάλα στο χρώμα της θάλασσας έγινε το επίκεντρο. Κυλούσε πότε εδώ πότε εκεί χωρίς σταματημό. Τα παιδιά χωρίς ανάσα την κυνηγούσαν φωνάζοντας. Μα αυτή απομακρύνονταν όλο και περισσότερο και μαζί με την μπάλα και όλο το τσούρμο. Ξωπίσω και το αεράκι σηκώνοντας ξανά τα φτερά του μαζί και τα πεσμένα κόκκινα ανθάκια.
Πήρε ο κατήφορος την μπάλα, τα παιδιά, το αεράκι και όλοι μαζί έφτασαν μέχρι την παραλία. Βούλιαζαν τα γυμνά πόδια στη ζεστή άμμο κλωτσώντας την μπάλα, και το αεράκι ένα πια με τα παιδιά, έτρεχε μαζί τους σηκώνοντας ψηλά την άμμο. Κι όταν ξέφυγε η μπάλα κι έπεσε με δύναμη στη θάλασσα, όλοι μαζί τσαλαβουτώντας βρέθηκαν μέσα. Βούτηξε μαζί τους και το αεράκι όλο χαρά, σηκώνοντας μικρό κύμα, τόσο μικρό, ίσα να φανεί η παρουσία του και η ευχαρίστησή του για αυτό το απρόσμενο παιχνίδι παρέα με τα παιδιά!
ΚαΤερίνη.
6.7.10
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
