| |
Κλείνω τις κουρτίνες
και τα βλέφαρά μου...
θέλω να απομονωθώ για λίγο,
να γαληνέψω, ίσως και να ξεχάσω....
μα......τι λέω;
είναι ποτέ δυνατό να βρω την ηρεμία
μ' ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί μέσα μου,
εκεί, στ' αριστερά, στα φυλλοκάρδια μου πάνω
είναι έτοιμο από καιρό, το περιμένω...
είναι ζήτημα χρόνου πότε θα εκραγεί
και θα με λιώσει, θα με τελειώσει,
η πορφυρή του λάβα -κατακόκκινη-
θα πυρπολήσει την καρδιά μου, που
σαν άλικο ρόδο περιμένει,
να την πάρεις στα δυνατά σου χέρια,
σαν φυλαχτό, ή σαν λάφυρο
της κατάκτησής μου
Αγάπη μου!
περιμένει, ελπίζει, καρτερεί,
και ονειρεύεται και καρδιοχτυπά,
την ακούς, τη νιώθεις,
σαν την ανάσα της θάλασσας,
το βράδυ,
όταν γαληνεύει και είναι ήρεμη και ποθητή,
όπως μεταμορφώνομαι κι εγώ μέσα στην αγκαλιά σου,
μια θάλασσα ανοιχτή,
παραδομένη στην τρικυμία του έρωτά σου
και στον άνεμο του πάθους σου,
που με στροβιλίζει και με ανεβάζει και με ρίχνει χαμηλά
κι όλο χορεύουμε
αγκαλιασμένοι σφιχτά,
τα μάτια μου χαμένα στα δικά σου,
τα χέρια μου κρατάς μες στα δικά σου
και η καρδιά μου αγγίζει τη δικιά σου!
Πως ν' αντέξω τόση ευτυχία;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
