stixoi.info: Mατωμένα Φεγγάρια

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	135255 Τραγούδια, 273534 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Mατωμένα Φεγγάρια

[I][B][align=left]Καλοκαίρι κι ένα φεγγάρι αναπολεί στη λάμψη του χρόνια δυσοίωνα και αδυσώπητα.
Μέρες που έστεκε μόνο του χαζεύοντας υπάρξεις χαμένες που ζητούσαν την καθοδήγησή του.
Μα πως να βοηθήσει όταν και το ίδιο είναι χαμένο σε δρόμους δακρύβρεχτους και δύσβατους.
Θα βυθιστούμε στο άπειρο της ανούσιας ύπαρξης μας μέχρι να αναδευτούμε αναγενημμένοι από τις στάχτες που αφήσαμε πίσω μας.
Και αναγενημμένος όπως θα σαι,ντυμένος από το φώς του έρωτα και της τρέλας,θα αναζητάς το χαμένο σου Εγώ παραπατώντας σε λιθόστρωτα πόνου και λύτρωσης.
Βγάλε τη μάσκα σου,τη μάσκα αυτή που μέρα με τη μέρα γίνεται ένα με σένα.Τρώει τη σάρκα σου και την ψυχή σου κατακρεουργώντας τα ελάχιστα ψήγματα λογικής που σου έχουν απομείνει.

Για ποιά ματωμένα χώμματα μου μιλάς και ποιές θάλασσες εξαφανισμένες;Μια θάλασσα είναι και η αγάπη που πια κι αυτή έχει εξαερωθεί,σύννεφο έγινε και πέταξε μακριά σε ουρανούς που δεν τους γνώρισε ακόμα άνθρωπος.Σε μέρη που οι χρυσαλίδες μόνο ανοίγουν τα φτερά τους.

Δοκίμασε κάποτε η χρυσαλίδα με τα κόκκινα φτερά να πετάξει προς τη λυτρωτική λάμψη μα το φώς τη έκαψε και πλήγωσε τα φτερά της.Από τότε παρέμεινε στη γη να έρπεται σαν μανιασμένο φίδι που του κόψανε το κεφάλι.

Ο χρόνος έχει αλλάξει πια αγάπη μου.Δεν είναι το ίδιο γλυκός και φιλέσπλαχνος,μη γελιέσαι και μην προσπαθείς να με γελάσεις.Άλλαξε πρόσωπο,το ξέρω καλά.Μεταμορφώθικε σε κάτι τρομακτικό και επώδυνο.Μα εγώ δεν μπορώ να κρατήσω κάτι που με χαρακώνει με κάθε ευκαιρία.

Ζήτα εσύ αν θες τη λύτρωση στα μάτια των άλλων,εγώ κουράστηκα.Δεν περιμένω για άλλη μια οφθαλμαπάτη που θα με ρίξει στη αγγαλιά της Περσεφόνης και του Άδη.
Ανήκω στη δική μου απέραντη κόλαση πια...Και εδώ έχει περιθώριο μόνο για τη δική μου απόγνωση...[/align][/B][/I]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ένα αστέρι πέφτει...δεν κάνω ευχή,χαμένος κόπος...αργοσβήνει κ αυτό μαζί μου...

Adamopoulos Andreas 07-07-2010 @ 17:28	καλογραμμενο μα απεγνωσμενο..... ::up.::
Amersa K 07-07-2010 @ 22:42	Δεν παίζεσθε... ::yes.::
keramos 08-07-2010 @ 01:05	Όλα είναι σχετικά, αγαπητή/έ μου... Πάντως το φεγγαράκι -ευτυχώς- δε νιώθει και δε νοιάζεται για τα δικά μας πάθη και .... θα φέγγει κανονικά, όταν θα φτάσει η καταστροφή της ζωής στη Γη! Εξαιρετική η γραφή σου... ::up.:: ::up.::
oneiropola 08-07-2010 @ 02:30	Δυνατο πολυ!!! ::up.:: ::yes.:: ::up.::
Ναταλία... 08-07-2010 @ 04:28	Πολύ δυνατό ::yes.:: ::up.:: ::yes.::
Liv_Christine_ 08-07-2010 @ 13:12	Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας ::blush.:: ::smile.:: Χαίρομαι που δεν φαίνεται μόνο σε μένα καλό,μιας και εφόσων είναι έργο μου λογικό είναι και να το αγαπάω. Καλό σας βράδυ και καλή συνέχεια ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο