| |
| | Ένα αλλιώτικο ταξίδι |  | | |
Μέσα σε αρώματα κλειδώνω τη σιωπή,
και στου νου μου τα πελάγη ταξιδεύω,
στο αμπάρι έχω μια κλεισμένη προσταγή.
που της φύσης θέλω λέει, τα θέλω...
Ανοίγματα στους ουρανούς χωρίζουν,
τη μοίρα αυτή απ' τ' άγριο κύμα,
της καρδιάς μου τα γεμίζει η πλημμύρα,
μένεις στις όχθες του ποταμού ελπίδα.
Η ανεμόσκαλα, δαρμένη απο το κύμα,
καβάλα στάζουν αίμα οι πληγές σου,
φώναξες, δε ξέχασα ποτέ μου,
πως το κύμα δε μ' αφήνει να ξεχνώ...
Τώρα πλέον έχει ανοίξει ο καιρός,
κρατάς ένα λουλούδι απ΄ το λιμάνι
της θαλάσσης έχει φύγει ο θυμός,
και το χώμα είναι εύφορο για αγάπη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
gademoskilo
08-07-2010 @ 16:04 | filos twra akoma kai o exthros ::lost.:: | | Γιάννης Ποταμιάνος
08-07-2010 @ 23:57 | Πολύ ωραίο
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | smaragdenia
10-07-2010 @ 03:07 | Τώρα πλέον έχει ανοίξει ο καιρός,
κρατάς ένα λουλούδι απ΄ το λιμάνι
της θαλάσσης έχει φύγει ο θυμός,
και το χώμα είναι εύφορο για αγάπη.
πολύ όμορφο!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
