| |
Τα μάτια πάντοτε υγρά
Τα χέρια μου δεμένα
Και η ψυχή να μη πνιγεί
Παλεύει απ’ το αίμα.
Σε μία νύχτα σκοτεινή
Ξανά περιπλανιέμαι
Και με μια αρχαία τελετή
Τον θάνατο αρνιέμαι.
Η καταδίκη μου σκληρή
Να μένω στο σκοτάδι
Το σώμα μου είναι εδώ
Μα η ψυχή στον Άδη.
Βαδίζω, πλάι σου να ζω
Ζητάω, μα με διώχνεις
Τον ύπνο που μου έταξες
Με σύννεφα θολώνεις.
Σε μια στιγμή που θα με βρει
Το πλήρωμα του χρόνου
Στο πιο βαθύ ωκεανό
Στα κύματα του πόνου
Ο ήλιος θα με αρνηθεί
Η νύχτα θα με πάρει
Κι η σκοτεινή μου η ευχή
Θα πάψει να γελάει
Η ηρεμία θ’ απλωθεί
Σαν αύρα στον αέρα
Όταν θα έρθει απ’ τη ζωή
Του χωρισμού η μέρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
