eythis
17-07-2010 @ 06:36 | Σαν οπτασία αναδύεται εμπρός μου
λιγνή κι απρόσωπη με στέμμα και ραβδί
χορεύει ανάλαφρα σε κουρδιστό κουτί
ξέρει αχνό και λιγοστό πως είν' το φως μου.
Ζηλεύω αυτόν τον περιπαικτικό χορό
ταράζει μέσα μου τα ήρεμα νερά
καλύτερα ας μείνουνε κρυφά
όσα το πάθος με σπρώχνει να της πω.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
TELEIO! | |
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
17-07-2010 @ 09:17 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Pavlos Melas
17-07-2010 @ 11:36 | Όλες τις μάχες μου τις έδινα με ζήλο.
Θα πολεμήσω και για αυτήν όπως παλιά.
Θα μείνει μόνο η μολυβένια μου καρδιά
μέσα στις στάχτες να δακρύζει όταν φύγω.
ΦΙΛΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ | |
stixoplektis
18-07-2010 @ 09:19 | Χάνονται σκέψεις και περνούν στη λησμονιά
και το καθρέφτισμα της μόνο στη βιτρίνα
μοιάζει με Άνοιξης πουλί πάνω απ' το κύμα
πυγολαμπίδες φτερουγίζουνε ψηλά.
τέλειο όλο !!!! | |
lupa7
17-08-2010 @ 09:56 | Πολύ πολύ όμορφο ::smile.:: | |
 |
