| |
\\\Ζονά παγιδευμένη στα χρονιά σου τα παιδικά
εκδήλωσες άρρωστη σκότεινη λαγνεία κάπου στα 17
τόσα χρόνια, περιτριγυρισμένη απο ανάξια κωθώνια
τόσα χρόνια, σκόρπια για τον έρωτα που δεν πληρώναν
Ζονά, χαμένη στα ίδια στενά, κλαμένη σε βλέπω ξανά
έδωσες και ένιωσες τόσο πόνο στα χρόνια τα εφηβικά
τόσα χρόνια, σκότωνες την τύχη σου πέτουσες ευκαιρίες στο χώμα
τόσα χρόνια, έγινε η καρδιά σου πέτρα και το μυαλό σου λιώμα///
εθισμένη στην βιαιοπραγή και έκφυλη των ανθρώπων τάση
ήσουν για μερικούς το κέντρο της γης μα σε είχανε ξεχάσει
τόσο γρήγορα, τόσο εύκολα , τόσο ανέντιμα για σένα
οι αγκαλιές σου γεμάτες μίσος άφηνες αρρώστιες πάνω στο δέρμα
τα φιλιά σου καυτά, καίγανε καρδιές και αφήνανε σημάδια στα χείλη
ενός χορού μέσα στου διαόλου το φτηνό κοκκινόφωτο σπίτι
της Ίριδας και του Αίσχους κόρη, μοιάζεις σαν δηλητίριο τόσο σπάνιο
μυρίζεις γή και ουρανό μα το σώμα σου αποβάλλει ουράνιο
και απο πάνω σου, σου την βγήκανε τόσοι που μισούσες που προσπαθούσες
να εξαφανίσεις μα πότε δεν το μπορούσες να το καταφέρεις ελπίζεις
στάχτη να γίνεις, μια τζούρα θανάτου ακόμα και να φύγεις
δεν ζητάς να απομείνεις, να κληρονομήσεις, να κληροδοτήσεις
τρέχεις να πας στο σημείο μηδέν. να πνιγείς στα σκοτάδια του ποτέ
ήσουν ένας άγγελος στην κόλαση και στην γη έπαιζες ξενό τραγούδι
ήσουνα για πολλούς ένα μηδενικό στην συλλογή τους σκέτο χαμίνι
για άλλους το ομορφότερο διαμάντι , ανθρωπογενές αγγελούδι
_
Μέρος δεύτερο τι να πεις τι να πω δεν σ' αγαπώ μα στα σκοτάδια σ αναζητώ
ιέρεια του πόθου, μια τζούρα κάλπικης αγάπης σου να αναγεννηθώ
ζονά, πόρνη χρηματιζόμενη το λες μαγκιά
πνιγμένη στο τίποτα, τόσο ευτυχισμένη ένω σου τρώει τα σωθικά η μοναξιά
τόσο πολύπλοκη στην σκέψη, η ψυχή σου δεν σε έχει αντέξει
προσφέρεις βρώμικη ηδονή και αυτή η δόλια δεν το θέλει
πριν σου πουνε σ' αγαπώ ολοκληρώνεις μια δουλειά που 'χες στην μέση
τα ρέστα στα δίνουν, η καύλα σε επιβραβεύει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
