| |
άντρα προς γυναίκα
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ
Είπες πώς ήξερες πως κάτι θα χαθεί
πριν απ’ το τέλος
το όνειρό σου ζητά συνοχή
μοιάζω ξένος
τούτη η γη θέλει πάλι βροχή
ανοίγει ρωγμές και δεν φυτρώνει
μιας τσιγκάνας καρμικό η ζωή
που τελειώνει.
Τα δωμάτια χιλιάδες στο νου
τριγυρνάς
τα λεπτά του χειμώνα βοριάς
και γυρνάς
γύρω γύρω σε μια φαντασία
εσύ ξέρεις με σιωπές να κτυπάς
σ' ένα ψίθυρο βρίσκεις ουσία.
Λεπτοδείκτες τρελοί σαν εμάς
θα κτυπούν τη στιγμή να παγώνει
στη μεγάλη την παύση πονάς
η θύμησή σου αστραπή κάτι ενώνει.
Θες να νιώσω στο στήθος μου κάτι
απαγκιάζει εδώ και γελάς
ποτέ δεν ήμουν αλλού μη φοβάσαι
πίσω από όλα κοιτώ να περνάς.
Εσύ δεν είπες είμαι εδώ μα είπες «ξέρω»
εσύ δεν είδες πόσο ακόμα υποφέρω
δεν έχει η αύρα του ουρανού την απονιά.
Με κοιτάς σαν παλιά εκδοχή
ρωτάς αν τώρα θα χαθεί αυτό το κάτι
εσύ μιλούσες για ουρανό και βροχή
μα ήρθες πάλι να με δεις κι αυτό το βράδυ.
Άγγιξε με και μάθε καλά
όλα τα βλέπει η ζωή από γωνία
δεν είναι αλήθεια πως θα φύγω μετά
δεν έχει θέση στην καρδιά η αγωνία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
