| |
Προχωράω σαν ταξίδι του χειμώνα
σαν τον ʼγιο αυτό που ταζεί δώρα
μα ποτέ δεν βρισκεται εκεί
και το παίδι να κλαίει στην αυλη
Τάζει αγάπες τάζει λογια και φιλιά
και να τον ψάχνεις σε μια άγονη ερημιά
και να κρυβεταί να μην σε ξαναδεί
και να ντρεπέται πού ήτανε παιδί
Πάψε τώρα να θυμάσε τα παλιά
όσα έγιναν θα φυγούν μακριά
στη δική σου μνήμη μένουν χαραγμένα
μα στον τοίχο πού υπήρχαν είναι ξένα
Πάψε να ντρέπεσαι πού έζησες παιδί
πάψε να κλαίς ζησε μόνος τη ζωή
οτί υπάρχει εκεί δεν θα χαθεί
παψε να κλαίς γιατι θα φύγεις πιό νωρίς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
