| |
[I]Γύρισ' ο χάρος μαχαιριά
και λύθηκ'η ψυχή σου
γονάτισε και έπεσε
στο χώμα το κορμί σου
Πώς ξημερώνει ο ουρανός
και πώς περνάει ο χρόνος
που γινε πίκρα και καημός
η θύμησή σου πόνος
Γιατί όταν ήρθε ο θάνατος
του 'γνεψες πως θα πας
γιατι ήπιες μόλις σου 'δωσε
νερό της λησμονιάς;
Δεν σου' πρεπε αυτά να ακούς
λόγια φαρμακωμένα
ποιος πολεμάει τον άνθρωπο
με τ'αδικογραμμένα;
Γέροι και άρρωστοι να ζουν
συντρίμια της ζωής
και συ να λιώνεις νειάτα μου
στα σωθικά της γης.[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
