| |
Γράφω στο άπειρο και στη ζωη δυο λέξεις ξεχασμένες
που είναι μέσα από φωτιές και θάνατους βγαλμένες
Τη μια λέξη λευθεριά που τόσο πολύ ελπίζεις
σήμερα είναι εύκολο να την λες, και τόσο δύσκολο να την ζήσεις
Την άλλη απλώς την πίστη για την ίδια σου την μοίρα
που κέντισε ο αγωνιστής, ο κλέφτης του βουνού ο αντάρτης
και όπλο άμα σου δώσουνε δεν ξέρεις τι να το κάνεις
Μπορεί να ήτανε τρελοί, οι πρόγονοι, οι δικοί σου
μα ήταν ο παππούς κι ο προπαππους που σωσαν την ψυχή σου
Σύρε το βλέμμα σου ξανά και κοίτα τους μες την καρδιά
είναι δύσκολο θαρρώ, αυτοί επολεμήσανε να διώξουνε την σκλαβιά
Κι εσύ τι έκανες για όλα αυτά τα δύσμοιρα τα χρόνια
εφτιαξες μια παχιά κοιλια για μια ζωή αιώνια
(Μέσα σ'αυτους συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ
γιατί είμαι κι εγώ ένας σαν και σας που δύσκολα θα βγω
σε τουτο τον άθλιο ρυθμό της πλάνης)
"Ακούτε ορέ τωρινοί Έλληνες, εμείς επολεμήσαμε για να 'χεται εσείς
τα γράμματα και το ψωμί που δεν είχαμε και να μην θέλεται θαύματα
για να ζήσετε μια ζωή αληθινή...
Αφήστε τον αγώνα τον δικό μας και κοιτάχτε τον δικό σας....
...Οι πεθαμένοι με τα πεθαμένα κι οι ζωντανοι με τα ζωντανά."
(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
