| |
Πάντα εδώ
να μιλάω για σενα και για μένα
αίμα χαμένο εγώ
και το κοφτερό μαχαίρι εσύ
μπιγμένο σε μια πληγή που ανοίγει
λιμάνι εσύ
θάλασσα φουρτουνιασμένη εγώ..
Πουθενά δε πάω
στο δάσος με την καταιγίδα
πουθενά στης ζωής σου τη σκάλα
στάσιμη μένω στο μονοπάτι
το δικό μου, το γνώριμο, το ασφαλές,
το γεμάτο βρωμικες στάμπες,
χαραγμένες γρατσουνιές
αναμνήσεις λίγες, αναμενόμενες η μη
όνειρα μιας άλλης ζωής..........
Είσαι ενα παράθυρο κλειστό
στου οποίου το πεζούλι
μένω άγρυπνος φρουρός να σε προσέχω
κάθε σου βλέμμα
μα εσύ δε με βλέπεις
η ομίχλη και η πάχνη
μπαίνουν εμπόδιο στα ονειρά μου.....
Συναισθήματα ανάμεικτα
τη μια ντροπή,
τη μια πάθος που με πνίγει
φόβος που γίνεται συνήθεια
και προσπαθεί να βρει καταφύγιο
να φωλιάσει στη ζωή μου..
Φοβάμαι εμένα
που όλο και πιο πολύ
πνίγομαι στα ταξίδια της δικής σου θάλασσας
στα δικά σου λάθη
χάνομαι μέσα σου και εσύ τίποτα
όταν πονάω είσαι μακριά
αλλά εγω εδώ άγρυπνος φρουρός....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
