| |
Ποτέ ξανά ελεύθεροι μας φώναζαν γυμνοί,
που απλώθηκαν σε ακτή,για μια μόνο στιγμή,
να απολαύσουν την μάλλον για εκείνους
δυστυχιά μας.
Πανιά απλώναμε και φεύγαμε μακριά,
υπόκλιση στον άνεμο χάνοντας την στεριά
απ΄τον ορίζοντα.
Μα τι είναι τούτη η ποινή που νόμισαν
για εμάς πως τόσο θα μας βλάψει;
Για πάντα στο νερό,χώμα ξανά τα πόδια μας
να μην αγγίξουν.
Μα πόσοι τυχεροί να ζούνε τέτοια δυστυχιά;
Με τους ομορφότερους ταξιδευτές,πτηνά και
ψάρια στην ίδια φυλακή.
Ευχή μας πλέον, στεριά τα μάτια μας μην
συναντήσουν.
Έτσι καλύτερα μακριά ας μείνουν πλέον οι ζωές
μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
