| |
Αναζητώ λίγες λέξεις, λίγα λόγια για να μπορέσω να σου εκφράσω τη θλίψη μου... Δύσκολα βγαίνουν οι λέξεις… Από την ημέρα που άκουσα την ανακοίνωση στο Δεύτερο Πρόγραμμα, στο σταθμό σου, το μόνο που κάνω είναι να γράφω, να γράφω σε σενα που με το ζεστό σου χαμόγελο και με μία σου φράση μου άνοιξες μπροστά ένα δρόμο που ποτέ δε φανταζόμουν.
Πρώτη φορά γράφω σε ενικό πρόσωπο απευθυνόμενη σε σενα.. πάντα χρησιμοποιούσα πληθυντικό από δέος..ακόμη και ο λόγος για τον οποίο δεν βρήκα το θάρρος μετά την αποφοίτησή μου από το σχολείο να επικοινωνήσω μαζί σου ήταν αυτός ο φόβος, μη ταράξω τη γεμάτη σου ζωή, μη κλέψω καθόλου χρόνο από τη δημιουργικότητά σου.. Πολλές φορές συμβαίνει να συναντάς ανθρώπους στη ζωή σου που μόνο με ένα βλέμμα τους αλλάζουν μαγικά τον τρόπο που σκέφτεσαι, λειτουργείς, ζεις..
Μετανιώνω που δε μπόρεσα να στο δείξω…
Μετανιώνω που δε τόλμησα να σου πω μόνο ένα ευχαριστώ..
Σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ στον ενικό γιατί τελικά απασχολείς τόσες ώρες το μυαλό μου και τη σκέψη μου που είναι σα να σε ζω κάθε μέρα, έξω από τις σχολικές αίθουσες, έξω από κάθε τι που οριοθετείται…
Ηλία Κατσούλη, διδάσκαλέ μου, σε ευχαριστώ…
Είσαι το φώς που έσπασε
Κάθε φραγμό της σκέψης.
Που μ’ έμαθε στο λόγο μου
Να ζωγραφίζω λέξεις.
Να ταξιδεύω με το νου, να γράφω την αγάπη.
Κάθε στιγμή μου στη ζωή να τη γεμίζω τέχνη
Είσαι η αρχή του είναι μου, όρισες τον εαυτό μου.
Μου άνοιξες δρόμο για να βρω
Μοίρα σε αυτό το τόπο..
Είσαι για μένα δάσκαλε της πένας μου αφέντης
Γιατί τον λόγο σου κρατώ ως οδηγό της σκέψης..
Θα τα ξαναπούμε σε κάποιο
Μελισσόκηπο..!
ΕΥ-ΔΟΚΙΑ
22/08/2008
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
