| |
Ένα τραγούδι, δύο φεγγάρια, λίγο φως
και η μορφή σου σαν κερί να τρεμοσβήνει,
ψάχνω τη δύναμη του ανέμου που φυσά
για να σκορπίσω ότι απ' το όνειρο έχει μείνει.
Τι έχει μείνει, ποια πληγή τάχα μου κλείνει
με το αλάτι των δικών σου των χειλιών,
και ποια αγάπη το κουβάρι ξετυλίγει
μόνο με χάδια ξοφλημένων εραστών.
Ένα τραγούδι, δύο φεγγάρια, λίγο φως
και ένα παράπονο που κλαίει τόση ώρα,
πάλι με σπρώχνούν κατευθείαν στο γκρεμό
για να σωθώ απ' ότι ζούμε οι δύο μας τώρα.
Οι δύο μας τώρα, δύο ναυαγοί σε έρημη χώρα
που κάποιοι άμυαλοι την βάφτισαν αγάπη,
τι να σου κάνει όμως μάτια μου η φυγή
όταν τα σύνορα τελειώνουν στο κρεβάτι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
