| |
[align=center]
Στο δρόμο περπατάω και βλέπω την σκιά μου
Μιλάω με αυτή συζητάω τα όνειρα μου
Ζω σε μια γειτονιά τα βράδια πάντα κρύα
Στην καρδιά μου δεν σαλπάρουν ελευθέρα τα πλοία
Ζω και ονειρεύομαι αυτό μου έχει μείνει
Όταν ο πόνος στην καρδιά μου αναίσθητο μ΄ αφήνει
Κάνω κάποια όνειρα από μικρό παιδί
Που θέλω να τα ζήσω πριν μου πάρουν την ζωή
Έτσι τα βράδια περπατώ και σιγοτραγουδώ
Ελπίζοντας ένα δρόμο πιο φωτεινό να βρω
Πλέον έχω μεγαλώσει και τελείωσα σχολείο
δεν πήρα ούτε ένα μάθημα από σχολικό βιβλίο
Πλέον στέκομαι στα πόδια και δεν με νοιάζει πια
Έχω βρει την θεραπεία και πετάω πιο ψηλά
Ένα στίχο θα σου πω μαλάκα σε λυπάμαι
ρώτησε την μάνα σου να μάθεις που κοιμάμαι
Δεν ξέρεις τίποτα για μένα οπότε μην με κρίνεις
και αφού μόνος τ’ αποφάσισες μην με αποφύγεις
Οι στίχοι καταπάνω σου σαν σφαίρα που τρυπάει
Το άχρηστο μυαλό σου και την μάνα σου γαμάει
Είσαι μόνο στρατιωτάκι εγώ στους στίχους αρχηγός
Και το σύνθημα αν δώσω θα κείτεσαι νεκρός
Ξεχειλίζεις το ποτήρι μα θα έχει επιπτώσεις
την δύναμη του στίχου μου στο αίμα σου θα νιώσεις
Τι; Νομίζεις σε φοβάμαι
όπως είχα πει και πριν μονάχα σε λυπάμαι
Θα φέρω τον χαμό ίσως δεν το έχεις νιώσει
μπροστά στην πένα μου γράφει το δέρμα σου θα λιώσει
Συνέχισε μαλάκα την τύχη να κοντράρεις
Και στο εγγυούμαι τον πούτσο μου θα πάρεις
Στο είπα δεν με ξέρεις, ούτε τι έχω περάσει
μα από λέρες σαν και σένα έχω τώρα πια χορτάσει[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
