| |
χανεται ο δρομος σε μια αποβολη
αντι για γαμο...
χανεται ο δρομος
αν πυροβολεις με χαρτια και φαξ
ενα "πεθαμενο" ...
χανεται ο δρομος σαν τις σταγονες της βροχης
στην μπλουζα , που σταζει αιμα
κι ακτινογραφιες
κι εικονισματα
γιατι κι εσυ πυροβολας με χαρτομανι - σαρωτη
ν' αναπνευσεις , στον "πνιγμο" που νιωθεις
να μεγαλωνει γυρω σου
σαν κυκλος
σαν στοχος ομοκεντρος
μ' εσενανε στο κεντρο , για παντα κρεμασμενο εκει
κρατωντας τα βελακια , που κανεις δεν ποτε δεν παιρνει...
για να σου ριξει
κι ετσι μονο εσυ σημαδευεις
τον υπολοιπο κοσμο , σαν λευκο στοχο , μ' ενα μαυρο σημαδακι
αυτο που μεταφερεις στην ψυχη σου
αυτο που προβαλεται μπροστα σου
καθε στιγμη που οι φωνες το θελουν
αυτες που τα εικονισματα δεν σβηνουν
οσο κι αν προσπαθησες
αυτες που δεν σωπαινουν οσο κι αν προσευχεσαι
κι ευχεσαι μοναχα
να ξεκρεμαστεις αναστημενος
να περπατησεις με το κεφαλι ψηλα
χωρις να χανεται ο δρομος...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
