| |
Ζούσε σε χώρα μαγική,
πανάρχαια και ξωτική
που ‘χε πηγές καθάριες.
Είχε την όψη ζωντανού
μ’ αλόγου σώμα κι ελαφιού κεφάλι,
το μέτωπό του στόλιζε
σαν ξίφος ένα κέρας.
Στο πέρασμά του, χάραζε
ασπίδες ο αέρας.
Μα σαν ο άνθρωπος στη γη,
που ‘χε φωνή μελωδική,
αρχίνισε τις άριες
το αλικόρνο πλάνεψε,
που με χαρά ταξίδεψε μεγάλη,
στη γη με βιάση να βρεθεί
στο λίκνισμα της μέρας.
Κι ο άνθρωπος να καρτερεί
στα δίχτυα του το τέρας.
Για του τρελού την υλακή,
θρηνεί σε γκρίζα φυλακή
με μουσικές πινδάρειες.
3/8/2010
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
