Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271265 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τι πραγματικά σημαίνει ευτυχία
 ...αφιερωμένο σ' όσους νιώθουν περίπου όσα νιώθω...
 
Δεν είμαι για σένα το παιδί σου.
Γι’ αυτό και σε σιχαίνομαι,
κι αδιαφορώ για σένα.
Ήθελες απλά να ήμουν το χυμένο σπέρμα σου,
πάλι, κι άποψε,ίσως για πάντα,
μέσα σ’ ένα άδειο λάτεξ προφυλακτικό,
μιας χρήσης.
Γι’ αυτό με μισείς τόσο.
Κι αναρωτιέσαι πως γίνεται κι σ’ ακολουθώ,
τόσα χρόνια ενώ δε με θες,
κι αναρωτιέσαι γιατί ακόμα δεν έχω πεθάνει,
με τόσο δηλητήριο που κρυφά μου δίνεις εδώ και καιρό.
Μακάρι να μη γνώριζα ποτέ το μαύρο
βλέμμα των ματιών σου.
Μακάρι να μην ήξερα ότι υπήρχες.
Σε αποτάσσομαι όπως τον ανύπαρχτο κι αθάνατο σατανά.
Σε αποτάσσομαι όπως τον ανύρπαχτο και μισογύνη θεό.
Σε αποτάσσομαι όπως το ψέμα,
που κυλά από τόσα χείλη γεμάτα από μικρόβια.
Μακάρι να ξερίζωνα όλα τα φανάρια
που οδηγούν στο δρόμο σου,
για να μη θυμάμαι το δρόμο σου.
Σε αποτάσσομαι για πάντα.
Δε θέλω τίποτα από σένα,
τίποτα από τα δικά σου.
Πάντα ένιωθα πως δεν άνηκα εκεί.
Μα γι’ αυτό μένω ακόμα εδώ,
και κυνηγώ χωρίς να κινούμαι,
το ακατόρθωτο, το δυσκολοκατάχτητο,
Τον αχειροποίητο έρωτα.
Γι’ αυτό και ψάχνω να σε βρω έρωτα, κορμί δικό μου.
Κι όταν σε βρω θα σε μαγέψω,
αρκεί μόνο να μου χαρίσεις τ' όνομά σου.
Θα σε μαγέψω και εσύ θα με πάρεις και θα φύγουμε μακριά.
Θα κατοικήσουμε μέσα στην ευτυχία.
Και εγώ μ’ ένα σφουγγάρι θα σβήσω όλες τις διαδρομές,
για να μη μας βρει ποτέ, ουτέ αυτός, ούτε όσοι με ξέχασαν,
και θέλησαν να βουλιάξω στη λάβα της λήθης.
Μ’ ακόμα κι αν αφήσω χνάρια μου πίσω,
ακόμα κι αν αφησω τους δρόμους ανοίχτους,
ούτε τότε θα μπορέσουν να με βρουν,
γιατί δε ξέρουν πραγματικά τι σημαίνει ευτυχία.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

«Αυτό που κάνουμε δεν το καταλαβαίνουν ποτέ, μα μονάχα το επαινούν ή το κατηγορούν»
 
peiraiotissa
03-08-2010 @ 02:39
Πίκρα....αλλά πολύ συναίσθημα!!!!Μπράβο σου.... ::hug.::
idroxoos
03-08-2010 @ 04:47
::smile.:: ::smile.::
Rannia . k
03-08-2010 @ 05:48
Φοβερό!!!
Καλό σου απόγευμα από την Λευκωσία!!!
::yes.:: ::smile.:: ::yes.::
Medelegief
03-08-2010 @ 05:59
όπως τα ένιωθα τα έγραψα...χωρίς υπερβολές...
smaragdenia
03-08-2010 @ 07:23
Μ’ ακόμα κι αν αφήσω χνάρια μου πίσω,
ακόμα κι αν αφησω τους δρόμους ανοίχτους,
ούτε τότε θα μπορέσουν να με βρουν,
γιατί δε ξέρουν πραγματικά τι σημαίνει ευτυχία

Πολύ πίκρα , πολύ απογοήτευση και πολύ έντονα συναισθήματα ......αλλά πολύ καλά γραμμένα και δοσμένα.....

::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Medelegief
03-08-2010 @ 08:05
μπα δε θα το 'λεγα απογοήτευση γιατί δεν τον είχα ποτέ ψηλά για να με απογοητεύσει,πίκρα ίσως δεν είμαι και σίγουρος.
Ανατολικός
03-08-2010 @ 12:32
πολύ ενδιαφέρον ... με πολλά διαφορετικά στοιχεία ...

::yes.::
Helene52
04-08-2010 @ 00:35
Συγκλονιστικό !!!!!
Την καλημερα μου ::yes.:: ::yes.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο