stixoplektis
05-08-2010 @ 09:55 | Πίσω απ’ τα σίδερα, κάτου απ’ τις κόχες της αδήριτης ευτέλειας
μπορεί να τους ακούσεις να μιλάνε για τους χαμένους τους παράδεισους
και τις Εδέμ που δεν ποτίσανε με δάκρυ για να ανθίσουν.
Μπορεί να τους πετύχεις να γελάνε τρανταχτά
τόσο που κι η χαρά θα υποκλιθεί βγάζοντας το οικτρό της προσωπείο.
πολύ ωραίο !!! | |
elsa98
05-08-2010 @ 10:04 | Μακριά απ’ τον κόσμο που εσύ έζησες μα δε μπορείς να ξέρεις
κι αν η στιγμή σιμώσει της αντάμωσης
άπλωσ’ τα χέρια να τα πάρεις αγκαλιά.
Άυλος όπως θα’ σαι μπορεί και να σ’ αφήσουν να τ’ αγγίξεις.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Ηypocrisy
05-08-2010 @ 11:10 | Μπορεί να τους πετύχεις να γελάνε τρανταχτά
τόσο που κι η χαρά θα υποκλιθεί βγάζοντας το οικτρό της προσωπείο.
::yes.:: ::hug.:: | |
Kostas Houston
05-08-2010 @ 18:18 | Αθανασία μου ακριβοθώρητη είσαι τελευταία. Το ποιήμα σου μεταφυσικό με μια ενόραση σπάνια. ::hug.:: | |
peiraiotissa
06-08-2010 @ 00:23 | Για λίγο μόνο κλείσε τα αυτιά, με τη ψυχή σου αφουγκράσου
όσα έζησαν κρυμμένα στην αφάνεια,
....γεια σου κοριτσάκι, ::hug.:: ::up.:: | |
ΛΑΧΕΣΙΣ
06-08-2010 @ 02:50 | κι αυτό του κόσμου το σπαρτάρισμα, που’ ναι ζεστό
κι όσα οι άνθρωποι έχουν να λένε «ελευθερία».
τι να πω...::theos.:: | |
φλοισβος
06-08-2010 @ 05:35 | Μακριά απ’ τον κόσμο που εσύ έζησες μα δε μπορείς να ξέρεις
κι αν η στιγμή σιμώσει της αντάμωσης
άπλωσ’ τα χέρια να τα πάρεις αγκαλιά.
Άυλος όπως θα’ σαι μπορεί και να σ’ αφήσουν να τ’ αγγίξεις.
Υπέροχο!! | |
utterly sweet
01-09-2010 @ 03:45 | ::theos.:: Μ’ ένα χαπάκι σα μπαλάκι του τένις
να δίνουν πάσες απ’ τον ένα τοίχο στον άλλον
απ’τη δίπλα ανάσα στον παραπέρα θάνατο ::cry.:: | |
 |
