| |
Στυλοβάτες του ουρανού...
των άγριων αστεριών...
των θεριών που πνίγουν τα χνότα μας...
εκεί...
έσφιξα στην γροθιά μου τις λέξεις σου...
αποθανάτισα τους παλμούς μου...
στην κορνίζα που έχω για προσκεφάλι...
στάλα στάλα χύνω το χρώμα...
σχηματίζοντας παραμυθένιους χάρτες...
κρύβω στα μάτια το κύμα σου...
ξεκληρίζω τους ανένταχτους μετανάστες...
πολιορκώ τις γειτονιάς σου τα σύνορα...
απομακρύνοντας κρυφούς διαβάτες...
όταν μείνω μόνος...
θα ξεκλειδώσω μια κρυφή κραυγή...
για να κολυμπήσουμε στο κρεβάτι της ηδονής...
περπατώντας ξανά μέσα σου...
θέλω να χορτάσω απ' την ύπαρξη σου...
έστω μιας βραδιάς το φεγγάρι να σου χαρίσω...
χωρίς όρια...
όπως τότε...
Ψυχή μου...
Εσύ...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
